Into the mountains..

Mai rende nog steeds over de daken heen en hoorde wat achter zich. Ze hield het masker beter vast en merkte Mudly op. ''sorry snoezepoes maar zo snel krijg je me nou ook weer niet...'' zei ze droog. Het woord 'snoezepoes' had ze expres gebruikt omdat het masker een soort katten vorm had. Ze sprong dan ook ineens opzij en landde in een steegje. Ze rende een ander klein steegje in waar veel schaduw was. Vooral omdat de nacht aan het beginnen was en het dus langzaam aan donker aan het worden was. Ze bleef even hijgend in de schaduw staan en probeerde zich zo stil mogelijk te houden. Ze richtte haar blik vervolgens weer even op het masker en hield het voor zich. ''wat moet hij ooit met zo'n ding?'' vroeg ze zacht aan zichzelf en snoof eens.

Mudly grinnikte en hoorde het woord snoezepoes. "Haha..." zei hij wat sarcastisch en rolde met zijn ogen. Hij merkte dat ze een steegje in liep en grijnsde. Hij maakte een paar zegels. Hij ging aan het einde staan. Hij had een illusie opgeroepen. Als ze zou lopen zou ze denken dat ze voor eeuwig op hetzelfde stukje liep. Hij grijnsde lichtjes. En liep naar haar toe. Hij had haar wel gezien en wachtte af hoe ze zou reageren.

Sepira zag Mudly en Mai weg lopen en keek raar.
ze veranderde in een wolf.
ze werd pikzwart en ze had alleen 4 witte voetjes en een witpuntje aan der staart.
ze liep het water uit en schudde zich uit en ze was helemaal droog.
ze stak haar neus in de lucht en kon nu precies ruiken waar Mai was.
ze zette het op een lopen en op een gegeven moment kwam ze bij de huizen.
ze volgde het spoor en kwam op een gegeven moment rook ze Mai en Mudly....

Mai zuchtte eens diep en liet het masker weer zakken. Ze wou verder lopen maar op een of andere manier leek ze niet verder te worden. Ze keek in het rond en snoof. ''wat is dit nou weer..'' zei ze emotieloos. Ze stopte het masker onder haar gewaad en ze maakte een paar bewegingen. Er verscheen weer elektrischiteit en ze schoot het een paar kanten op. Wat ze niet in de gaten had was het feit dat Mudly achter haar stond en dat hij dus ook geraakt kon worden door de elektrischiteit.

Mudly keek haar aan en merkte dat ze een paar bewegingen maakte en zijn ogen werden wijd hij herkende deze nog. Hij vormde zijn handen tot een zegel en er kwam net op tijd een krachtveld op de vitale plekken. Maar voor zijn volledige lichaam was hij te laat. Hij vloog achter over en voelde de spanning op zijn spieren toenemen. Hierdoor verloor de illusie zijn effect. Mudly probeerde met schokkende bewegingen overeind te komen al ging dat moeilijk.

Sepira rook Mai maar kon haar niet vinden.
opeens werd de geur sterker en het leidde naar een steegje.
ze rendde het steegje in en stoptte voor Mai's neus.
ze keek haar even aan en keek om haar heen naar Mudly.
ze zag dat ie schokken kreeg en vroeg zich af wat er was......

Door de elektrische lading op zijn spieren waren zijn zenuwen wat in de war geraakt. Hij duwde met zijn handen zich overeind en ging zitten. Hij was niet kwaad, nee, integendeel. "M-mai...." zei hij hees. "Gaat het?" vroeg hij aan haar al kon hij die vraag beter aan zichzelf stellen.

Mai zag hoe het om haar heen verdween. Het was dus een illusie geweest.. en ze wist dan ook van wie het afkomstig geweest moest zijn. Ze hoorde dan ook wat en de elektrischiteit verdween. Ze zag Mudly en haar ogen werden groot. Ze had hem geraakt. Ze snelde naar hem toe en hielp hem overreind. Ze legde haar andere hand op zijn borst en probeerde de elektrischiteit weg te sturen. Het was nooit haar bedoeling geweest om Mudly te raken. Ze had dan ook gemerkt dat Sepira er weer was maar reageerde niet op haar. Ze had nu wel belangrijkere dingen te doen. Ze hoorde toen zijn vraag en snoof. ''je had die illusie beter niet kunnen gebruiken.. maar ik die elektrischiteit misschien ook niet.. ik voelde me alleen wat opgesloten en daar kon ik even niet tegen..'' zei ze met een zucht.

Sepira liep naar de 2 toe.
ze wou wat doen maar ze wist niet wat.
ze ging zitten en keek de 2 aan.
haar staart zwiepte heen en weer.
ook der oortjes waren gespitst......

Mudly merkte op dat Mai naar hem toe kwam en dat de elektriciteit uit zijn lichaam werd gestuurd. Hij glimlachte naar haar. "Jou reactie was ook volkomen normaal..." zei hij. Hij omarmde ineens Mai en hield haar even vast. Daarna liet hij haar los. Hij deed dat niet vaak en deed dat alleen bij mensen die hij mag en om iemand te bedanken. Dit was voor Mai beide.

Mai keek naar hem en hoorde zijn woorden. ''misschien..'' mompelde ze emotieloos en ze werd ineens geomard. Haar ogen werde even groot van verbazing en ze zuchtte eens diep. ''waar was dat voor...?'' vroeg ze emotieloos aan hem en ze zuchtte eens diep. Ze wist niet waarom ze nog steeds zo'n spijt gevoel had. Normaal had ze dat nooit lang bij mensen. Misschien wou ze dan toch proberen om vrienden te maken. Ze keek even naar de grond en keek toen maar weer richting Mudly. Ineens bedacht ze zich weer waarom ze hier nu was. Ze haalde het masker snel onder haar gewaad vandaan en duwde het in de handen van Mudly. ''hier je masker...'' zei ze snel en droog en ze keek weer even weg.

Mudly nam het masker aan en glimlachte. "Dankje..." zei hij en knikte. "Waarom ik dat deed? Omdat ik jou wel mag..." zei hij en grinnikte. Hij gaf haar plagend een duw. Hij wilde niets liever dan vrienden met haar worden, maar wilde zij dat wel?

Sepira ging zitten en keek naar de 2.
zo had ze Mai nog nooit gezien.
ze begon te kwispelen en gaapte even.
ze krabte achter haar oor.
daarna keek ze rustig om der heen.
niet dat er veel te zien was in het steegje......

Mai keek weer naar hem toen ze zijn woorden hoorde. Ze wist voor het eerst niet zo goed wat ze moest zeggen. 'omdat hij haar wel mocht' had hij geantwoord. Ze zuchtte eens diep. Ze wou best vrienden worden maar iets hield haar tegen, misschien haar verleden..? Ze wist eigenlijk wel zeker dat dat het was. Ze voelde het duwtje en ze keek even naar hem. Ze zuchtte toen diep en deed een stap naar achteren. ''ik denk dat ik beter kan gaan....'' zei ze met een zucht en bestwel met tegenzin. Maar ze ging terug naar de vrouwen kant, en als hij haar weer wou zien dan moest hij daar maar heen komen. Hij bewees dan wel pas echt dat hij vrienden wou worden met Mai. Want als hij dan al zoveel moeite zou doen. Toch twijfelde Mai daar aan of dat wel zou gebeuren. En ze draaide zich dan ook plots om en rende een steegje in waarna ze verdween in de schaduw en weg was.

Mudly keek op en wilde eigenlijk niet dat ze weg ging. "Wacht...." zei hij nog maar ze was al weg. Mudly keek even naar het masker. "Ik moet gaan..." zei hij tegen Sepira. Hij stapte in de schaduw en kwam met zijn masker er weer uit. Hij sprong via de muren naar de daken en bepaalde waar hij heen zou moeten. Hij sprong ineens naar een ander dak en rende een bepaalde richting in.

Sepira stopte met het kwispelen en zag hoe Mai weg rende.
ze wou er nog achteraan maar het had geen zin.
haar oortjes gingen zielig naar beneden hangen.
ze keek naar Mudly en hoordde wat ie zei.
ze geeuwde en stond op en schudde zich uit.
ze veranderde terug in haar mensenvorm.
ze zag hoe Mudly verdween met z'n masker op.
zij zette het op een lopen naar der eigen huis.......