Into the mountains..

Sepira keek aandachtig naar het boekje.
"de denkwijze heb ik wel gemerkt" ze grinnikte.
"en de lichaamsbouw helemaal" en ze geeuwde even.
haar staart zwiepte rustig heen en weer en der oortjes hingen slap.
ze plofte neer in het gras en liet zich achterover vallen.
ze keek even naar de wolken......

(ik moet gaan ) tot morgen

''en het gedrag ook..'' zei de stem van Mai ineens weer emotieloos die er weer bij was komen staan. ''ik ben dus mooi niet zoals hij bijvoorbeeld..'' zei Mai emotieloos en snoof eens. Ze vond die zogenaamde mannen nog maar niks. En ze was dan ook niet van plan om eens lekker aardig tegen ze te gaan zijn. Ze richtte haar blik eens op Sepira. ''nu heb je een handstand vriendje erbij, joepie ja jee.. iedereen blij... naja ik misschien niet..'' zei ze droog en ze rolde eens met haar ogen. Ze liet een mesje weer rond een van haar vingers draaien. Ze had Sepira natuurlijk wel als vriendin maar dat was ook echt maar de enigste. De rest had haar van jongs af aan al niet gemogen, deels was ze daarom ook zo emotieloos en droog geworden.

Mudly glimlacht glimlachte naar Sapira. Hij merkte ineens op dat Mai er weer bij kwam staan. Hij hoorde haar woorden. "Nee en ik gelukkig ook niet zoals haar..." mompelde hij haast onhoorbaar. "Hmm....." zei hij zacht en draaide zich om. Hij keek de omgeving rond en merkte de aanwezigheid van een paar mensen. Hij grinnikte. Hij maakte wat zegels met zijn handen en ineens stonden er weer 3 Mudly's voor Mai en Sapira. Hij rende het pat af en sprong de bosjes in. Niet veel later hoorde je iemand schreeuwen en Mudly kwam weer de bosjes uit. Hij klopte wat zand van zijn broek en liep weer naar de twee toe. Hij glimlachte zwak. Die verdomde clan.....

Sepira zag dat er 3 Mudly's verschenen en voelde meteen dat ze nep waren.
ze keek hoe ze de bosjes in rende.
ze keek ze even vaag na en geeuwde droog.
rustig ging haar staart heen en weer.
ze keek even naar Mai en haar oortjes hingen slap..........

(hoe kun je iets raken dat niet eens meer voor je stond..? ze waren met hem mee gerend...)

Mudly grinnikte en zuchtte even. Hij had een kunai vast met wat bloed er aan waar hij de man in de bosjes mee had gedood. Hij werd steeds vaker lastig gevallen door een bepaalde clan. Hijzelf was een hulp voor de mannen kant geweest. Zowel voor de slechte als de goede. Hij werkte vooral 's nachts en had dan altijd een masker op. Niemand wist van dat bestaan af en kende hem als de gewone jongen die bij je in de straat woonde. Hij grinnikte even bij de gedachtes en keek naar de twee. Hij zweeg en zei verder niets.

( Het masker )

(dan had ik het verkeerd gelezen....)

Sepira keek even naar Mudly en keek hem aan.
ze vroeg zich af waarom hij zo zat te grinniken.
ze haalde haar schouders op en keek even naar Mai.
verveeld liep ze naar het water en keek naar der spiegelbeeld.
"ik wou dat er wat te doen was" zei ze droog.
haar staart ging rustig heen en weer.......

"Ik ook om eerlijk te zijn..." zei hij. 'S nachts was er altijd wel wat te doen maar momenteel niet. Hij glimlachte en trok zijn shirt uit en had op den duur alleen zijn broek nog aan. Hij was redelijk gespierd en dat viel wel te zien. Hij sprong het water in en begon wat te zwemmen. Hij deed dat vaker aangezien het goed voor zijn conditie was.

Sepira keek op toen hij opeens het water in sprong.
ze werd een beetje nat en schudde haar hoofd.
ze stond rustig op en der viel haar meteen iets op.
"waar draag jij geen topje???" ze keek hem vragend aan.
maar toen moest ze zelf nog wel even nadenken.......

Mai keek naar Sepira en zag haar oren even slap hangen. ''Is er iets?'' vroeg Mai droog. Ze keek toen even naar de drie mudly's die verschenen, verdwenen, en even later de gewone Mudly weer terug kwam. Ze zuchtte eens diep. Ze zei verder niets meer en zag hoe Mudly ging zwemmen. Ze ging naast Sepira staan want ze had haar vraag gehoord. ''omdat hij geen borsten heeft...'' zei Mai nogal droog. Ze keek toen even naar beneden naar het water en snoof. Ze had zo'n hekel aan water, dat kwam natuurlijk vooral omdat ze de kracht vuur en elektrischiteit had, en die twee gingen totaal niet samen met water. Ze ging dus maar bij de kant zitten en speelde met een mesje. Ze richtte haar blik even op het mesje maar keek vervolgens naar haar spiegelbeeld in het water. Ze gooide een steentje erop en keek maar weer ergens anders heen.

Sepira's oortjes spitste zich weer.
ze keek om naar Mai en grinnikte.
"oke dan ik vond het al zo raar dat het plat was".
ze zwiepte even met der staart en keek naar het water.
daarna deed ze haar shirt en broekje uit.
ze sprong in het water en kwam weer boven.
ze schudde haar hoofd en het water spatte om der heen......

Mudly glimlachte en zat aan de rand. Hij dook onder water en grijnsde. Hij zwom in een keer naar de overkant zonder adem te halen. Hij glimlachte en kwam boven. Hij deed dit vaker en hij kon ook steeds langer zijn adem inhouden. Hij ging aan de overkant tegen de rand aan zitten en keek naar de twee. Mai zag hij uit het water blijven en grinnikte. Hoe zou ze reageren als hij haar zou vervelen. Hij kon namelijk leveloze dingen, waar water ook onder viel, overnemen en besturen.

Mai hoorde de woorden van Sepira maar zei niets. Haar blik ging automatisch weer naar haar spiegebeeld die nu weer goed te zien was. Ze legde voorzichtig twee vingers erop, op de plek van haar borst. Ben ik echt zo geworden... dacht ze en ze zuchtte eens diep. Ze trok toen snel haar hand weer terug, omdat ze nu pas weer in de gaten had dat Mudly en Sepira konden zien wat ze deed. Ze richtte haar blik even op Mudly en zag hem ook naar haar kijken. Ze bleven hem even een tijdje aan kijken, al was haar blik gewoon emotieloos. Ze keek vervolgens maar naar de lucht en ze liet zich achterover vallen. Ze legde haar handen onder haar hoofd en ze keek naar de wolken.

Mudly keek naar Mai en voelde dat haar iets dwars zat. Hij klom uit het water en zorgde door een krachtveld dat hij droog werd. Hij pakte zijn shirt en trok zijn uitrusting weer aan. Hij ging naast haar zitten en keek haar kort aan. "Vertel me....wat is er..." zei hij zacht maar toch bezorgd.

Mai lag nog steeds op haar rug, starend naar de lucht. Ineens hoorde ze iets naast zich en ze ging recht zitten. Ze zag Mudly naast zich en snoof. Ze had dan ook zijn vraag gehoord en ze keek voor zich uit. ''Er is helemaal niets..'' zei ze emotieloos en ze snoof eens.

(sorry voor korte post, kben ff inspiloos >.<)

Mudly keek haar aan. "Er is wel iets. Je was liever een man of niet?" zei hij en keek haar aan. Hij glimlachte en keek naar de lucht. Hij kon haar daar niet bij helpen. Hij keek haar aan en wachtte af.

Mai keek naar hem en hoorde zijn woorden. Haar ogen werden even groot en ze kreeg een gevoel alsof ze ging kokhalsen. ''ben jij wel lekker? Een man.. nou liever niet..'' zei Mai walgend en ze stond dan ook op. ''als je wil weten wat er echt aan de hand is dan kun je donder op zeggen want het gaat je niets aan..'' zei Mai vervolgens weer op emotieloze toon en ze keek weer weg. Ze haalde weer eens een mesje tevoorschijn en ze liet die draaien rond een van haar vingers. Wat zijn die mannen ooit voor personen? Blijkbaar begrijpen die helemaal niets.. ach ja hij kan het ook niet weten van wat er aan de hand is.. dacht ze met een zucht en ze keek weer even naar het water.

Mudly keek op bij haar reactie. Hij keek voor zich uit. "Het was niet mijn bedoeling om je gevoelens te kwetsen..." zei hij zacht. Hij keek haar niet meer aan. "Ik stel al geen vragen meer" zei hij en stond op. Hij wilde ze niet meer tot last zijn. Hij draaide zich om en maakte aanslaten om te vertrekken.

Mai liet het mesje in haar mouw glijden en sloeg haar armen vervolgens over elkaar heen. Ze staarde naar het water voor zich en hoorde zijn woorden. Ze had ook gemerkt dat hij was opgestaan en het leek of hij weg wou gaan. Ze kon zeggen wat er aan de hand was.. Maar nee, dat zou ze dus mooi niet doen. Toch hoefte hij nou ook weer niet weg te gaan. Dan kon zij nog beter weg gaan. Ze liet haar armen dan ook gewoon zakken zodat ze langs haar lichaam hingen en ze keek even richting Mudly. ''blijf gerust, ik was toch al van plan weg te gaan..'' zei Mai emotieloos en ze keek voor kort naar Sepira. Daarna draaide ze zich om en liep ze het berg pad weer op. Ze liep naar beneden en zuchtte eens diep. Ze had misschien één kans gehad om met Mudly vrienden te worden, en die had ze weer eens goed verpest.

Mudly keek op bij haar woorden. Hij zag haar het bergpad af lopen en liep naar haar toe. Hij pakte haar schouder vast. "Jullie zijn vriendinnen. Ik laat jou niet van haar weg gaan omdat ik lastig ben..." zei hij. Hij keek haar aan. "Het spijt me dat ik zo vragend ben...ik ben nou eenmaal zo." zei hij. "Maar geloof me, ik zal er zijn als er problemen zijn..." vertelde hij haar. "Ga nu naar haar toe, ik moest me nog voorbereiden voor de avond..." zei hij. Hij had niet door dat zijn tas open was en dat zijn masker er uit viel. Hij hoorde iets vallen en pakte het gauw op toen hij zag dat het zijn masker was. Hij stopte deze gauw terug en keek even naar Mai.

Mai had niet door dat Mudly haar achterna ging en ze staarde wat naar de grond. Een diepe zucht ontsnapte weer eens uit haar mond en ze voelde ineens hand op haar schouder. Ze keek meteen om en sloeg de hand weg. Ze zag vervolgens dat het Mudly was en hoorde zijn woorden. Ze wou iets zeggen maar zweeg maar tot dat hij uitgepraat was. Dat voorbereiden voor de avond klonk alsof hij niet eens een bed had. Ze wist niet of ze het moest vragen maar deed het toch maar. ''heb je geen huis dan?'' vroeg ze wel gewoon op emotieloze toon. Ze zag toen het masker dat uit de tas viel maar reageerde er verder niet op. Het interesseerde haar niet wat het moest voorstellen. Ze richtte haar blik vervolgens weer op hem en wachtte op antwoord.

Mudly schudde zijn hoofd. "Een huis heb ik wel..." zei hij. Hij zuchtte even. Hij wilde Mai eigenlijk niet te veel in gevaar brengen. "Laat ik maar zeggen dat ik een dubbel leven leid..." zei hij. "Te veel wil ik er niet over kwijt aangezien ik jou alleen maar in gevaar zou kunnen brengen.." zei hij.

Mai keek droog naar hem en luisterde naar zijn woorden. ''aha.. oke dan...'' zei ze met een zucht. ''maar weetje, ik ben geboren voor het gevaar dus mij maak je niet bang met wat dan ook je op me af stuurt, het interesseert mij toch niets'' zei ze emotieloos. Al begon ze er best lol in te krijgen om er zo over te praten. Misschien kwam er toch nog wat spanning in haar leven. Ze pakte dan ook ineens de tas van hem af en ze liep gewoon door. Onder tussen haalde ze het masker uit de tas en keek er naar. Ze zette de tas rustig neer en bekeek het masker weer verder. ''en dit heeft zeker met je dubbelleven ofzoiets te maken...?'' vroeg ze emotieloos en ze hield het masker omhoog.

Mudly keek op bij haar woorden. "Ik stuur niets op je af. Maar hun wel...." zei hij en keek haar even aan. Hij keek op toen ze zijn masker afpakte en vloekte even binnensmonds. Hij liep naar haar toe en zei niets. "Eerlijk gezegd wel..." zei hij. Hij slikte even en keek haar aan. "Mag ik het terug..." vroeg hij en keek haar aan.

Mai keek naar het masker en zag dat hij naar haar toe kwam. ''je doet je best maar..'' antwoorde ze emotieloos op zijn eerst woorden. Ze hoorde toen zijn vraag en een klein glimlachje verscheen op haar mond. ''je mag het komen halen'' zei ze en ze duwde de tas tegen hem aan waarna ze ineens bij de rand ging staan en naar beneden sprong. Ze landde op de grond en rende richting de huizen. Ze sprong vervolgens een huis op en keek even achter zich naar Mudly waarna ze verder over de huizen begon te springen. Als het echt belangrijk voor hem was dan kwam hij het wel halen, en dat vond Mai nou juist zo leuk. Zo'n achtervolging. Afleiding had ze zowiezo nu wel even nodig. Dus dan kwam dit moment zeker goed uit.

Mudly merkte ineens haar woorden op. Hij grinnikte. Ze zou dan wel snel moeten zijn. Hij sprong ook naar beneden en belandde op de grond. Hij sprong van tak naar tak richting de huizen en merkte dat hij haar inhaalde. Maar toen ze bij de huizen was kon ze meer vaart maken en bleef hij op een zelfde afstand van haar vandaan. Toen hij ook bij de daken arriveerde grijnsde hij lichtjes. Hij zette zijn hand op een van de dakpannen en schoot er in. Hij kwam vlak achter haar weer er uit en rende verder achter haar aan. Hij moest dat masker hebben. Hij rende naar haar toe en keek strak naar haar.