Into the mountains..

Mai was het mannen gebied in gegaan, al wist ze nog niet precies wat die andere figuren nou waren, toch trokken de bergen en het woud haar wel aan. Met dat parkje in hun vrouwen gebied kon je ook niet veel beginnen, er zaten meestal toch maar van die irritante tutjes en daar had Mai totaal geen behoefte aan. Terwijl ze rustig het bergpad op liep, draaide zoals meestal een mesje om een van haar vingers. Ze zuchtte eens verveeld, eigenlijk hoopte ze dat in deze bergen nog iets spannends de beleven was. Ze keek zonder haar hoofd te bewegen in het rond met haar ogen en liet nog eens een diepe en verveelde zucht ontsnappen. ''volgensmij is het hier nog stiller dan in een doodskist...'' zei Mai verveeld, ze hoorde dan ook nauwlijks geluid, alleen van een enkele vogel die over vloog en wat floot of krijste. Ze zag verderop de lucht wat donkerder worden. ''ga me niet vertellen dat het ook nog slecht weer word..'' zei ze emotieloos en snoof eens. Rustig liep ze nog steeds door en draaide het mesje nog steeds om haar vinger.

Mudly lag in de boom te pitten. Met een been stond hij op de tak de ander lag er lam naast. Hij leunde met zijn rug tegen de boomstam. Hij werd wakker bij het horen van wat geluid. Het bleek dat een paar wolven beneden aan het vechten waren om wat vlees. Ineens schoot zijn ogen naar iets dat bewoog. Hij sprong van plek naar plek. Hij landde geruisloos op een tak achter haar. Hij keek naar Mai van achter haar. Weer een vrouw, de laatste tijd waren er nogal een aantal vrouwen die over waren gekomen. Was de muur dan eindelijk weg?

Mai liep nog steeds rustig door. Ze liep langs een boom en zag een paar wolven. De dieren richtten hun ogen dan ook ineens op haar en Mai snoof. ''zit met een poot aan mij en jullie zijn dood..'' zei Mai emotieloos tegen hen. Een van de wolven pakte ineens het stuk vlees en rende weg, de andere wolf volgde automatisch omdat die het stuk vlees nog steeds wel wou natuurlijk. Mai had al gevoeld dat er iemand naar haar zat te kijken ineens schoot een mouw van haar omhoog en had ze een soort band om met drie mesjes eraan. Ze maakte een snelle beweging en twee mesjes vlogen aan beide kante vlak langs Mudly, het scheelde maar een haar of hij was geraakt. Mai draaide zich vervolgens om en ze keek het figuur droog aan. Het was al net zo iemand als die andere die ze eerder had gezien toen ze bij Sepira was.

Mudly keek op bij de mesjes die naar hem schoten. Hij pakte zijn zwaard en ketste deze af. "Hmmm...opnieuw zo'n wezen waar ik maar weinig van heb gehoord..." zei hij en keek haar aan. Hij ging tegen de boom aan leunen. "Maar hoe dan ook....ik heb geen intenties om je aan te vallen...." zei hij en keek naar zijn zwaard. Hij borg deze weer op en keek kalm naar haar.

Mai keek droog naar hem toen hij haar mesjes tegen hielde en vervolgens tegen de boom ging staan. De mesjes kwamen weer terug en ze ving ze rustig op. ''ik kan hetzelfde van jou zeggen...'' zei Mai emotieloos. Ze stopte haar mesjes onder haar gewaad weg en zuchtte eens erg diep. ''dan ben je wel heel saai, of zijn jullie wezens bang om een meisje aan te vallen..'' zei ze droog. ''pff ik had ook niets anders verwacht.. denk je eens iets leuks te hebben ontdekt.. zijn het van die softie's..'' zei Mai droog en ze rolde eens met haar ogen waarna ze zich omdraaide en verder het pad op liep. Het interesseerde haar niet wat voor wezens het waren, en nog minder wie dat figuur zelf was. Ze was dan ook niet van plan om gegevens van haar zelf zomaar vrij te geven.

Mudly keek niet op bij haar woorden. De verdere woorden die hij hoorde maakte wel indruk. Met enorme snelheid sprong hij voor haar en keek haar nijdig aan. "We zijn geen softies..." zei hij en sloeg haar vollop in het gezicht waardoor ze zou vallen. Hij keek haar aan en bewoog geen spier. "Laat het duidelijk zijn dat wij geen watjes zijn..." zei hij en pakte haar bij haar kraag. Hij wierp haar weg en sprong omhoog. Hij bleef boven haar en sloeg haar ruw naar beneden. Hij had het gevoel dat hij zijn zelfbeheersing zou verliezen.

Mai liep gewoon door en stopte toen Mudly ineens voor haar verscheen. Zonder dat ze onder de indruk was keek ze hem aan. Ze zuchtte eens diep en sloeg haar armen over elkaar heen. Ineens kreeg zijn een klap in haar gezicht maar ze wist zich prima recht te houden. Ze hoorde dan zijn volgende woorden en ze werd ineens bij haar kraag vast gepakt en weg geworpen, het ging zo snel dat ze er nauwlijks wat tegen kon doen. Ze werd dan ook ineens naar beneden geslagen en ze kwam met een klap in het gras dat beneden was terecht. Ze stond kreunend op en wreef over haar wang. ''dat zet ik hem betaald..'' gromde ze licht wat woedend. Normaal liet ze haar krachten niet zomaar zien maar nu had ze er geen moeite mee. Ze maakte een paar bewegingen en ineens kwam elektrischiteit tevoorschijn. Ze sprong omhoog en was vlak achter Mudly. Ze zette haar handen tegen zijn rug zodat de elektrischiteit naar hem over zou gaan. ''luister goed figuur, met mij valt niet te spotten'' gromde ze waarna ze hem vervolgens een trap tegen zijn rug gaf.

Mudly grinnkte. Hij had gezien wat ze deed en wist niet nog niet wat zijn krachten waren. Toen hij merkte dat ze achter hem kwam en hem wilde raken hield iets tegen. Hij keek raar naar zijn lichaam. Er was een of ander grijs doorzichtig krachtveld ontstaan. Hij grijnsde maar werd toch weggetrapt tegen de vloer. Hij stond op en rende op haar af. "Met mij valt eveneens niet te spotten zei hij." Hij maakte wat zegels met zijn handen. Hij was goed in illusies. Althans het was het enige wat hij kon. Ineens rende er 3 Mudly's op haar af.

Mai keek naar hem en hoorde zijn woorden. ''laat maar zien wat je in je hebt dan..'' zei ze emotieloos toen ze weer gewoon op de grond stond en ze zag vervolgens hoe drie Mudly's ineens op haar afkwamen. ''kun je niet met iets beters komen?'' vroeg ze verveeld en ze liet drie mesjes onder haar gewaad tevoorschijn komen. Ineens vatte de mesjes vlam en met een enorme snelheid en kracht gooide ze de mesjes op de drie Mudly's af. Vervolgens sprong Mai omhoog en landde ze ergens verderop achter de Mudly's, zo had ze genoeg tijd om iets te doen mochten de Mudly's zich weer omdraaien. Ze gaapte vervolgens eens en wachtte rustig af. Eigenlijk vond ze dit stiekem wel leuk natuurlijk, ze hield van actie. En dat kreeg ze na een lange tijd nu weer eens.

Alle drie de Mudly's werden geraakt en vielen op de grond. Maar tot ieders verbazing verdwenen ze alledrie. Mudly stond ineens achter Mai en trapte haar weg. Hij keek haar aan. "Je zult echt wat meer op moeten letten..." zei hij. Hij pakte ineens een boekje en begon er rustig in te lezen.

Mai keek toe hoe de drie op de grond vielen maar ook alledrie verdwenen. Ze liet haar armen ineens langs haar lichaam hangen en keek even verbaasd. ''dat kan niet..'' zei ze zacht en ineens hoorde ze de stem van dat figuur achter haar en haar ogen werden even groot. Vervolgens werde weg getrapt en viel ze vooruit. Ze sprong snel recht en draaide zich om. Ze zag toen hoe hij in een boekje begon te lezen. ''ik let genoeg op, je had gewoon een techniek die ik niet meteen verwachtte'' zei ze emotieloos en ze snoof eens. Ze veegde wat stof van haar gewaad af en zuchtte eens diep. ''ach nu heb ik mijn pleziertje ook weer eens gehad..'' zei ze droog en ze borg haar mesjes weer op. Ze sloeg haar armen vervolgens over elkaar heen en keek weer richting dat figuur. Ze wilde nu eigenlijk wel eens weten wat of wie ze waren. ''nu ik toch een van jullie, vaag soort, tegen kom. Wat of wie zijn jullie eigenlijk...?'' vroeg Mai emotieloos waardoor het bijna klonk alsof ze het niet eens vroeg maar het gewoon zei.

Mudly keek haar aan en sloeg zijn boekje dicht. "We zijn allemaal mensen..." zei hij. "Ik ben net zoals jij een mens alleen van een ander geslacht..." zei hij en keek haar aan. "Het lijkt misschien raar maar wij hebben ongeveer dezelfde bouw als ieder ander mens." zei hij en grinnikte.

Sepira stond opeens achter de jongen.
ze las mee en stond er geruisloos.
"is het boekje leuk???" zei ze opeens.
ze keek even op naar Mai "oo jij ook hier".
ze schudde haar hoofd en keek weer rustig naar de jongen.....

Mudly keek op bij de stem en grinnikte. "Ja hoor..." zei hij. Het ging eigenlijk over de mens en het menselijk lichaam maar hij deed net of er een verhaal in was te vinden. Hij grinnikte om haar woorden en wachtte af.

Sepira rolde even met der ogen en keek naar het boekje.
ze gritste opeens het boekje uit zijn handen.
"nou laat is kijken dan...." en ze keek erin.
ze las en grinnikte "wauw boeiend verhaal".
ze deed der haar even achter haar oor en keek naar Mai.
ze liep naar Mai toe en had gewoon het boekje nog vast.
"kijk" zei ze droog en ze hield het boekje voor Mai's gezicht......

Mai volgde zijn bewegingen met haar ogen en luisterde naar zijn woorden. ''leuk..'' zei ze alleen maar en zoals gewoonlijk emotieloos. Ze merkte dan ook Ty Lee op en pas nu verscheen er eens een klein glimlachje op haar mond. het was dan ook erg klein, maar je kon toch wel zien dat ze blij was dat Ty Lee er nu ook was. ''hej Ty lee..'' zei Mai daarna weer gewoon op emotieloze toon terug tegen haar. Mai keek even naar de grond en schopt een steentje weg. Ze dacht toch wel even na over wat die figuur van dat zogenaamde andere geslacht had gezegt. Het klonk inderdaad nogal vreemd maar Mai besloot er toch maar niet al te veel over na te denken en ze keek dan weer gewoon naar Ty lee en Mudly.

Mudly keek op bij het uit de hand gritsen van het boekje. Hij grinnikte bij het horen van haar woorden. Hij liep rustig naar haar toe en bleef achter haar staan. "Handig om te weten waar de vitalen plekken zitten. Vooral om iemand te verlammen..." zei hij zacht in haar oor. "Ik kan het demonstreren..." zei hij en keek haar aan.

Mai keek droog naar het boekje dat Sepira voor haar hield. Mai pakte het boekje vast en haar ogen gleden over de regels. ''wie vind dit nou boeiend..'' zei ze emotieloos en ze gooide het boekje terug naar Mudly. Ineens zag ze hoe Mudly achter Sepira ging staan en ze hoorde zijn woorden. Mai snoof en duwde hem naar achteren. ''als je dat maar laat, als je ook maar met een vinger aan haar zit, dan verbrand ik je levend..'' gromde Mai naar hem en ze keek toen even naar Sepira. Ze snoof eens en sloeg haar armen weer over elkaar heen waarna ze onder de boom ging zitten waar Mudly eerst nog in had gezeten. Ze was nu wat chagerijnig aan het worden en als je verstandig was dan liet je haar op zo'n moment beter met rust.

Sepira las nog effe droog door.
toen spitste ze haar oren en voelde hem achter haar staan.
ze hoordde zijn woorden en rolde met der ogen.
"moet ik nou bang worden???" ze draaide zich om.
ze keek naar Mai die naar hem uit viel dat was ze onderhand wel gewend.
ze stak haar tond naar hem uit.
haar oortjes waren naar hem toegericht.
haar staart ging speels heen en weer en ze keek hem vragend aan......

Mudly grinnikte. "Mai wees maar gerust ik doe niets met haar..." zei hij en keek haar aan. Hij keek naar Sepira. "Nee ik maakte maar een grapje. Het is gewoon een enorme interesse van mij. Biologie en scheikunde...." zei hij en keek haar aan. Hij keek even naar Mai en merkte dat ze niet in haar hummetje was en liet haar daarom met rust.

Mai snoof eens en keek vanuit haar ooghoeken even naar Mudly en Sepira. ''fijn nu weet hij ook al mijn naam...'' mompelde ze emotieloos en onhoorbaar tegen zichzelf. Ze zuchtte eens diep en keek even naar haar zwarte nagels bij een van haar handen. Ze zette haar handen daarna rustig naast zich neer en ze legde haar hoofd tegen de boom. Voor kort sloot ze haar ogen. '' maar een ding is zeker, het is hier zo veel fijner dan in dat saaie huis..'' zei Mai daarna droog en snoof eens. Ze opende haar ogen weer en keek weer eens richting Sepira en Mudly. Ze zag hoe Sepira begon te kwispelen en ze rolde eens met haar ogen. Die had haar pleziertje blijkbaar ook weer eens.

Sepira keek om naar Mai en hoorde haar woorden.
"echt wel" ze maakte een handstand en begon op handen te lopen.
ze grinnikte en keek zo naar Mudly.
"nou zit je ondersteboven" zei ze nogal droog.
daarna liep ze zo verder terwijl der staart naar beneden hing.....

Mudly had een enorme vaardigheid aan het vergaren van info. Hij grinnikte. Hij kon hier wel een scheikundig verhaal gaan vertellen maar het zou voor hun alleen maar chinese praat zijn. Mudly hoorde de woorden van Sapira en keek even raar. Hij glimlachte en deed ook een handstand. "En nu niet meer." zei hij. Hij grinnikte even en bleef zo staan.

Sepira keek naar hem en grinnikte.
"ja echt wel" ze stak haar tong uit.
ze stond weer recht en keek hem een beetje droog aan.
"nu sta je wel weer op de kop".
rustig liep ze naar een boom en haar staart zwiepte rustig heen en weer.
ze sprong lenig in de boom en gritste een appel.
ze kwam weer sierlijk op de grond terecht en nam een hap.
en ze keek naar Mudly die nog steeds op de kop stond.
"wat ik me nou afvraag...." ze keek hem vragend aan.
"wat is nou het verschil tussen ons" en ze nam weer een hap.......

Mudly ging zitten in kleermakerszit en grinnikte. Hij had het boekje terug genomen en speelde verveeld met een kunai. Hij keek op bij de vraag en grinnikte. Opnieuw opende hij het boekje en liet het zien aan haar. Er stonden 2 volwassen mensen op waarvan 1 een vrouw en 1 een man. "De bouw van het lichaam, de denkwijze en vaak ook het gedrag." zei hij en keek haar kalm aan.